Εύχομαι ολοψύχως να στεφθεί υπό πλήρη επιτυχία το εγχείρημα για την ανασύνταξη του χώρου της Κεντροαριστεράς σε ένα ενιαίο σχήμα. Διότι πιστεύω βαθύτατα ότι θα είναι θετική η συνεισφορά του στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων του τόπου. Αρκεί να πληρούνται κάποιες καθοριστικές προϋποθέσεις.

*** Βασικότατη προϋπόθεση ανταπόκρισης στις προκλήσεις της ιστορικής ευκαρπίας, είναι βεβαίως το ότι εκείνος η εκείνη που θα εκλεγεί, για να ηγηθεί του ενιαίου φορέα, θα καταφέρει πράγματι να τον καταστήσει ενιαίο. Χωρίς να αποδέχεται κάποιες δηλώσεις «διατήρησης της αυτονομίας» πού έχουν ήδη προβληθεί από κάποια «μικρομάγαζα» που μετέχουν στη διαδικασία, αλλά θέλουν να «κρατάνε και πισινή». Επί του συγκεκριμένου θέματος, η τακτική του Αλέξη Τσίπρα διδάσκει πολλά. Πήρε ένα συνονθύλευμα από «συνιστώσες» και το έκανε κόμμα. Χωρίς αυτή την εξέλιξη, αν έμεναν ενεργά τα «καπετανάτα» του Λαφαζάνη, του Ρινάλντι και των άλλων, δεν θα στέριωνε στην εξουσία.

*** Άκρως σημαντική προϋπόθεση είναι επίσης το να καταστεί δυνατόν να αποδειχθεί ότι, πράγματι, υπάρχει ...

Το καταλαβαίνω. Θα πείτε ότι φέρομαι σαν την «μυλωνού» της παροιμίας. Που βάζει τον άντρα της με τους «πραματευτάδες». Αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τις συγκρίσεις.

Εδώ, ο Κουρουμπλής αρνείται να παραιτηθεί, μετά από μια οικολογική καταστροφή για την όποια η κυβερνητική προπαγάνδα ψεύδεται ασυστόλως. Αν θέλετε να δείτε τι πράγματι συμβαίνει, μπείτε στην ιστοσελίδα real.gr να μείνετε άφωνοι από το βίντεο του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας. Που αποδεικνύει ότι όλη η επιχείρηση «απορρύπανσης» στηρίζεται στην πρακτική της κακονοικοκυράς: Όσα βλέπει η πεθερά. Να μαζέψουμε ό,τι φαίνεται στις παραλίες. Και ο βυθός ας πάει κατά διαβόλου.

Εδώ, ο Καμμένος, δεν κάνει πολιτικό χαρακίρι, αλλά ζητά και τα ρέστα, όταν αποδεικνύεται, και παραδέχεται, ότι χρησιμοποίησε την επίσημη «τζάγκουαρ» της πρεσβείας στο Λονδίνο για να πάει να ψωνίσει.

Αλλού τι γίνεται;

Θυμάμαι ακόμη, πόση εντύπωση μου είχε κάνει, η παραίτηση του υπουργού Οικονομικών της Αυστραλίας, διότι, κατά την επιστροφή του από επίσημο ταξίδι στην Ιαπωνία, ξέχασε να ...

Ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Θανάσης Παπαχριστόπουλος, προτρέπει εμπράκτως τους πολίτες να αγνοούν τους ειδικούς επιστήμονες και να κολυμπούν στις παραλίες που έχουν προσβληθεί από το μαζούτ της «Αγίας ζώνης ΙΙ». Διότι πήγε ο ίδιος και κολύμβησε στη Βούλα. Και ξέρει αυτός από θολά νερά. Έχει κολυμβήσει παντού. Σε όλες τις πολιτικές θάλασσες. Από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία και από εκεί στους ΑΝΕΛ. Ειδικεύεται επίσης να πλατσουρίζει και σε όλα τα κανάλια. Που τον χάνεις που τον βρίσκεις όλο και σε κάποιο τηλεοπτικό «γυαλί» θα τον βρεις.

Αλλά εκείνο που μας ενδιαφέρει δεν είναι η «σοβαρότητα» των δηλώσεων ενός βουλευτή της συγκυβέρνησης Συριζανέλ. Ούτε πια μόνον οι καταστροφικές συνέπειες από τη διαρροή μαζούτ του «Αγία Ζώνη ΙΙ», που δεν κρύβονται με κωμικές δηλώσεις, καθώς την μία ημέρα καθαρίζουν π.χ. την παραλία του Αγίου Κοσμά και μετά από δύο ημέρες ξαναμολύνεται από νέα πετρελαιοκηλίδα. Αλλά το πόσες «Άγιες Ζώνες» κυκλοφορούν στις θάλασσες μας καθημερινώς. Είναι κατά την ταπεινή μου άποψη το κρίσιμο ζητούμενο, το οποίο έθεσα από την πρώτη μέρα. ...

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να ακούσω κάτι καλύτερο από σας κ. Πρόεδρε, κατά την ομιλία σας προς τους υπουργούς σας, όταν αναφερθήκατε στο ναυάγιο εν αιθρία του αγκυροβολημένου 42χρονου σκάφους που μόλυνε τον Σαρωνικό. Καμιά ευθύνη, σε κανένα κυβερνητικό όργανο, αν και παραδεχθήκατε ότι «η καταστροφή είναι μεγάλη». Δεν διαπιστώσατε καμία ελεγκτέα διαδικασία περί την χορήγηση πιστοποιητικού αξιοπλοΐας σε ένα σαπιοκάραβο. Και καμία ολιγωρία. Κανένα χάσιμο χρόνου, πριν εξαπλωθεί η ρύπανση και φθάσει ως τις πλέον πολυσύχναστες παραλίες της Αττικής.

Το συνηθίσαμε πια. Όταν οι κυβερνήτες μας πιάνονται να τα έχουν κάνει μούσκεμα, να κάνουν λάθος επιλογές, να προκαλούν κοινωνικά προβλήματα, να ολιγωρούν, με αποτέλεσμα να επέρχονται, είτε να μεγιστοποιούνται καταστροφές, δεν φταίνε αυτοί, αλλά τα μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι σημερινό το φαινόμενο. Και δεν είναι γνώρισμα μόνον της «κεντρικής εξουσίας». Το ίδιο συμβαίνει και στην αυτοδιοίκηση. Και φυσικά στον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό. Μονίμως φταίνε τα μέσα ενημέρωσης. Κεντρικά η περιφερειακά. ...

Σας άκουσα και σας διάβασα, κ. Μητσοτάκη. Και προσπαθώ να καταλάβω αν έχετε επίγνωση της πραγματικότητας, ή έχετε και εσείς τις …γαλάζιες αυταπάτες σας. Διότι με απλή λογική δεν μου βγαίνει ο λογαριασμός. Τα κουκιά είναι μετρημένα γαρ. Δεν καταλαβαίνω πώς θα καταφέρετε, από την μια να μειώσετε τους φόρους, άμεσους και έμμεσους, και από την άλλη να σας περισσεύουν και λεφτά ώστε να αυξήσετε τις κοινωνικές παροχές.

Ελπίζω η αισιοδοξία σας να στηρίζεται σε πιο χειροπιαστή και αποτελεσματική μέθοδο από αυτή που μας περιγράψατε και η όποια είχε δυο σκέλη. Εις αμφότερα των όποιων η βάση είναι τελείως έωλη.

Σκέλος πρώτο: Τα έσοδα θα αυξηθούν επειδή, οι σημερινοί φοροφυγάδες, όταν δουν να μειώνονται οι φόροι, θα εγκαταλείψουν το …εθνικό σπορ και θα σπεύσουν, πατείς με πατώ σε, να συνωθούνται στα δημόσια ταμεία να πληρώσουν. Τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστεύετε ότι ο υδραυλικός μου, που έχει στο αίμα του τη φοροδιαφυγή και μας λέει «χωρίς απόδειξη πενήντα, με απόδειξη ογδόντα, γιατί έκτος από τον ΦΠΑ πρέπει να καλύψω και κάτι από τον φόρο εισοδήματος, ...

Όλοι φωνάζουν, με πρώτον τον αρχηγό της ΝΔ, να παραιτηθεί ο Κουρουμπλής. Επικεντρώνουν την κριτική τους στο ότι άργησε να αντιληφθεί την πραγματικότητα. Να αντιδράσει, πριν η καταστροφή του περιβάλλοντος φτάσει στις ωραιότερες παραλίες του Σαρωνικού. (Να κάνουμε και καμιά σπονδή στον Αίολο, διότι αν είχε αφήσει να πνεύσουν τίποτε ισχυροί βοριάδες, αν είχε εξαπολύσει κανέναν «στρατηγό Άνεμο», το μαζούτ θα έφτανε στις Κυκλάδες και τα παράλια της Πελοποννήσου).

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Η μεγαλύτερη ευθύνη του Κουρουμπλή, του Σαντοριναίου, του Δρίτσα, που προηγήθηκε στο συγκεκριμένο υπουργείο, έγκειται στο πως έδωσαν την δυνατότητα να πλέει αυτό το σαπιοκάραβο. Και να μας «μοστράρει» ο πλοιοκτήτης του τα «πιστοποιητικά αξιοπλοΐας». Τέτοιας αξιοπλοΐας, ώστε κατάφερε να βυθισθεί, ενώ ήταν αραγμένο σε λιμάνι, εν απολύτω νηνεμία!!!

Κατά τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 417/2002 (άρθρο 4, παρ. 1), ένα πετρελαιοφόρο του 1972 πρέπει να έχει οδηγηθεί σε διάλυση. Και εδώ αρχίζουν τα κρίσιμα. Εξαιρούνται του ευρωπαϊκού κανονισμού και υπάγονται στην εθνική ...